Ongeneeslijke spierziekte ALS treft Veldhovense voetbaltrainer Thijssens: 'Het fundament wordt weggeslagen'

Dragan Thijssens weet sinds kort dat de ongeneeslijke spierziekte ALS zich meester van hem heeft gemaakt. De oud-prof van FC Eindhoven, die op de trainerscursus zat met de aan ALS overleden Fernando Ricksen, toont zich strijdbaar en gaat het gevecht aan.

En dan ben ik ineens ongeneeslijk ziek… Het bericht dat Dragan Thijssens 20 november juist voor zijn 47ste verjaardag op zijn Facebook-account plaatste, sloeg in als een bom. Een stortvloed aan meelevende reacties volgde. Werd aanvankelijk nog gedacht aan de progressieve spierziekte PSMA met een kleine kans op ALS. Uiteindelijk blijkt het toch ALS.

Het leek onschuldig toen de Veldhovenaar met krachtverlies in zijn rechterhand begin dit jaar naar de dokter ging. Hij werd doorgestuurd naar de neuroloog. Een beklemming van een zenuw in de elleboog was de eerste diagnose. In juli volgde een operatie. De klachten namen niet af, maar juist toe. Er werd vervolgens een afwijking in de spieren geconstateerd. Eind oktober weer een uitgebreid onderzoek en op 19 november een second opinion; ALS. Met als toekomstbeeld een levensverwachting van gemiddeld nog drie jaar.
 

Onheil

Na de onderzoeken ging Thijssens vanwege de coronabeperkingen voor de uitslag alleen naar het MMC, niet wetende wat voor onheil hem te wachten stond. ,,Ik zat bij de neuroloog die het slechte nieuws bracht. De tranen sprongen in mijn ogen. Je voelt ineens dat het fundament onder je wordt weggeslagen. Ik weet nog dat ik verdwaasd en neerslachtig naar huis ben gereden. Gelukkig waren mijn kinderen Julius (16), Roos (12) en mijn echtgenote Renate thuis zodat we het eerste verdriet gezamenlijk konden verwerken. Mijn jongste dochter Bibi (5) was op dat moment bij een vriendje spelen.”

 

Vanaf dat moment begon er voor de sportman Thijssens een nieuw bestaan. ,,Je bent van de ene op de andere dag de regie over je eigen leven kwijt. Ze geven wel als advies mee: blijf vooral leven zoals je leeft. Om wilde verhalen te vermijden besloot ik om ook via Facebook te communiceren. Ik heb oud-collega-voetballers en oud-studiegenoten die over het hele land zijn uitgezworven, die ik zo toch op de hoogte kan houden.” Zijn huis staat inmiddels vol met bloemen en wenskaarten. ,,De warmte en liefde die we ontvangen van de mensen om ons heen geeft ontzettend veel steun en kracht.”

Thijssens blijft er opmerkelijk nuchter onder. ,,Pfff, dat lijkt maar zo. Renate en ik hebben al heel wat gejankt”, vertelt de oud-voetballer, die na dertien jaar FC Eindhoven nog vier seizoenen bij UNA speelde. ,,Het dringt nog altijd niet echt door, al daalt het langzaam wel in. Het ene moment heb je nog volop toekomstplannen en opeens is er een horizon in zicht.”

Zijn broer Richard stierf bijna dertig jaar geleden op 19-jarige leeftijd aan een erfelijke spierziekte (Ziekte van Duchenne) waarbij de levensverwachting destijds niet boven de 20 jaar lag. ,,Het is ongelooflijk dat in één gezin twee kinderen aan twee verschillende ongeneeslijke spierziektes lijden. Mijn vader is op 50-jarige leeftijd aan een hartstilstand overleden. Zo zou mijn moeder, die nu 75 jaar is, mogelijk haar hele gezin overleven.”

 

Toeval

Thijssens, die amateurclub Rood Wit Veldhoven traint, zat samen met de in 2019 aan ALS overleden Fernando Ricksen op de trainerscursus TC2/3. ,,Bij Fernando begon het met de spraak, bij mij in mijn handen. Het lijkt wel toeval dat ik met Fernando op de cursus zat. Ik heb in die tijd nog bij hem geslapen na een avondje stappen. Net zo’n toeval als dat Renate en ik anderhalf jaar geleden dit huis hebben gekocht waarbij onze badkamer en slaapkamer zich op de begane grond bevinden.”

De komende tijd wil Thijssens zich inzetten voor het inzamelen van geld tegen het bestrijden van spierziektes. ,,Door de dood van mijn broer dacht ik daar vanaf toen al vaak over na. Ik heb altijd de stichting Spieren voor Spieren ondersteund en ga nu wellicht iets voor ALS doen.” Thijssens blijft positief. ,,In al die jaren heb ik genoten van het leven. Bang voor de dood ben ik niet. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik weer herenigd word met mijn broer en vader.”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *