Julius Thijssens , 23-02-2021
Wat een nieuws. Onvoorstelbaar. Ondenkbaar. Ongelooflijk.
Zonder enig besef m’n huiswerk aan het maken op een doodgewone donderdagmiddag. We wachten op papa. Eindelijk de verlossende piep van de deur.
Ik die met de stomme cynische opmerking “en ? Ga je dood” ? het ijs probeert te breken…niet handig. Het was allemaal ineens bloedserieus in een paar seconden. De start van waar we nu inzitten.
Er zijn goede dagen. Er zijn slechte dagen.
Ik denk er veel over na.
Ik vergelijk m wel eens met een Amerikaanse eik.
Groot, robuust, diepgeworteld in de grond en met een groot groen blad.
Deze eik heeft te maken met de tijd.
Langzaam zullen de bladeren bruin kleuren.
Ze worden kwetsbaar en de eerste valt.
Bij de eerstvolgende windstoot volgt ook de rest.
Hij heeft dan misschien geen bladeren meer en hier en daar breekt een tak, toch zal deze boom nooit vergaan.
Misschien niet meer in dit bos, maar ergens anders zal voor hem de zomer weer ontstaan.